e-aureus.pl

Spis treści

Paweł Pieniążek, Spowiedź twórcza Grzegorza Woźniaka 7

Mały Manifest Teatralny 13
Aktorka 15
Adalen 35
Ciasteczko 47
Klinika -- Miasto Odrzuconych 69
Ksiądz 85
Spowiedź Ojca 107
Śmierć Poety 129
Spowiedź Ojca. Monodram 145
Donos 167
Immoralista 183
Psychoza 195
Dotyk -- więzienie 213
Hyperion -- przedśmiertny monolog Hölderlina 219
Poznanie nocy 225

Tomasz Rodowicz -- Postscriptum 227



Twórczość Grzegorza Woźniaka sytuuje się w przestrzeni problemów i pytań jakże uniwersalnych, a jednak opuszczonych, gdyż odrzucanych dziś przez dominujące nurty kulturowe, te wychylone w przyszłość lub bałwochwalczo zapatrzone w przeszłość. Przestrzeń tę, podskórnie drążącą naszą kulturę, określa, najogólniej mówiąc, nihilistyczna katastrofa sensu sytuująca się w cieniu śmierci Boga (odwołania do Nietzschego, który ją ogłosił, są częste w twórczości Poety).

Niespełnienie jest całkowite i nieodwołalne, zamyka nas w zimnej pustce naszego istnienia, z której nie ma wyjścia i możliwości ucieczki. A jednak w utworach Woźniaka znajdujemy trzy motywy wskazujące na możliwość transcendowania sytuacji egzystencjalnej rozpaczy – powiedzmy od razu, że problematyczne: śmierć, obłęd czy szaleństwo oraz sztuka. Śmierć stawia nas przed kresem istnienia, uwalniając wszystkie rejestry wyostrzonej percepcji, konfrontuje z grozą nicości siebie. Ale może być wyzwoleniem, negatywnym, czyli uwolnieniem od istnienia poprzez rozpłynięcie się w nocy nicości, lub też pozytywnym – otwarciem się na pełnię istnienia, transcendencję, wieczność, Boga.

Poeta przypisuje sztuce znaczenie metafizyczne, sakralne – sztuka sytuuje się na nieznanych, pustynnych obrzeżach sensu i możliwości komunikacji, na granicy normalności i inności, żywi się tą ostatnią, obłędem („szaleństwo odsłoni piękno”, a „krzyk obłąkanych” jest „jak preludium, symfonią piękna i ostateczności”), odsyła do dionizyjskiej prawdy istnienia.

Z wprowadzenia prof. Pawła Pieniążka